معنی خون گرفته - جستجوی لغت در جدول جو

خون خوابیده. کنایه از خونی که بحل کرده باشند و بازپرسی آن نکنند. (آنندراج) :
شهید چشم تو تا روز حشر می گرید
که خون خفتۀ ما مشکناب می بایست.
ملاقاسم (از آنندراج).
، خونی که قاتل آن مجازات نشده باشد

لغت نامه دهخدا

خون رفتن

(وَ دَ)

جاری شدن خون:
گر تیغ زند بدست سیمین
تا خون رود از مفاصل من.
سعدی.
خون میرود از جسم اسیران کمندش
یک روز نپرسد که کیانند و کدامان.
سعدی.
- خون از دل کسی رفتن، کنایه از رنج و تعب بسیار داشتن:
از خندۀ شیرین نمکدان دهانت
خون میرود از دل چو نمک خورده کبابی.
سعدی

لغت نامه دهخدا

خون گریه

(گِ یَ / یِ)

اشک خونین. (از ناظم الاطباء). گریۀ خونین. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

خو گرفتن

(بَ خوا / خا تَ)

انس گرفتن. الفت گرفتن. مأنوس شدن:
اگر زیرکی با گلی خو مگیر
که باشد بجا ماندنش ناگزیر.
نظامی (از آنندراج).
، اعتیاد پیدا کردن. معتاد شدن. عادت کردن:
بد مکن خو که طبع گیرد خو
ناز کم کن که آز گردد ناز.
مسعودسعد.
گفت من چون درین جهانداری
خو گرفتم بمیهمانداری.
نظامی

لغت نامه دهخدا

خم گرفته

(خَ گِ رِ تَ / تِ)

خمیده. بخم. (یادداشت بخط مؤلف) :
کاری که چون کمان بزه خم گرفته بود
اکنون شود به رأی و بتدبیر او چو تیر.
فرخی.
زین خم گرفته پشت من و ابروان تو.
منصور منطقی (از رادویانی).
بوده برجیس چون دبیر او را
چون کمان خم گرفته تیر او را.
سنائی

لغت نامه دهخدا

کوه گرفته

(پِ دَ / دِ)

کسی که به کوه گرفتگی دچار شده باشد. و رجوع به کوه گرفتگی شود

لغت نامه دهخدا

خون گرفتگی

(گِ رِ تَ /تِ)

صفت خون گرفته. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

خوی گرفتن

(نِ / نَ دَ)

عادت کردن. معتاد شدن. خو گرفتن. (یادداشت مؤلف) : اعاده، خوی گرفتن بچیزی. (منتهی الارب) ، تخلﱡق. (یادداشت مؤلف) ، انس گرفتن. الفت گرفتن

لغت نامه دهخدا

خوی گرفتن

(هَِ تَ)

عرق. (تاج المصادربیهقی). عرق کردن:
سنبلش لرزد و گل خوی گیرد
آن خوی و لرزۀ بی تب چه خوش است.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

خود گرفتن

(بُ اَ کَ دَ)

اظهار کبر نمودن. بخود بالیدن. تکبر کردن

لغت نامه دهخدا

خدا گرفته

(خُ گِ رِ تَ / تِ)

گرفتۀ خداوند. آن کس که خدای از او ستده باشد و مراد از آن کسی است که ببلای بد دچار آمده است. کسی که حوادث عالم با او سر ناسازگاری دارد. بخت برگشته. بدبخت: فلانی آنقدر بد می آورد که مثل آن است خدا گرفته باشد. آدم خداگرفته هر کاری بکند غیر آنچه باید واقع میشود. آدم با آدم خداگرفته معامله کند او هم بدآور میشود

لغت نامه دهخدا

بوی گرفته

(گِ رِ تَ / تِ)

بدبو و گندیده. و متعفن. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

خون گرفتن

(دَ)

بیرون کردن خون از تن بفصد یابحجامت. فصد کردن. حجامت کردن. (یادداشت مؤلف). رگ زدن. خون گشادن. خون کشیدن. (آنندراج) :
خونم بجوش آمده تا خون گرفته ای
من خون گرفته ام تو چرا خون گرفته ای.
مظفرحسین کاشی (از آنندراج).
کند است به اعضای تنم نشتر فصاد
خون از رگ من نشتر فصاد گرفته.
علی خراسانی (از آنندراج).
، قصاص گرفتن:
انتقام از چرخ با طبع ملایم می کشم
پنبه از نرمی ز چشم ساغر می خون گرفت.
مفید بلخی (از آنندراج).
- خون گرفتن کسی را، به انتقام کسی گرفتار آمدن:
نگیرد خون ما آن کینه جو را
اگر صد نیزه از جا جسته باشد.
طغرا (از آنندراج)